Dzisiaj pierwszy ''konkretny'' post ;) Od razu zaczynam z ciężkim (przynajmniej dla mnie) tematem. Wiem, że opinie są podzielone, jedni twierdzą: tak, można przyjaźnić się z facetem, sama mam przyjaciela i jest tylko przyjacielem. Inna grupa twierdzi, że przyjaźń damsko-męska nie istnieje. Więc jak to jest?
Czasami w życiu przychodzi moment, w którym czujesz, że życie Ci się wali. Nagle orientujesz się, że nie masz nikogo, kto mógłby Ci pomóc. Chodź z pozoru otaczasz się sporą grupą znajomych to wydaje Ci się, że nikomu nie ufasz na tyle, aby prosić o szczerą rozmowę i pomoc.
Nagle pojawia się taka osoba, jest jak światełko w tunelu. Zaczynacie rozmawiać, poznajecie się lepiej, zaczynasz mu ufać, staje się Twoim bliższym kolegą.
Rozmawiacie coraz częściej, coraz dłużej, możecie gadać godzinami i nie brakuje Wam tematów do rozmów.
Nagle zdajecie sobie sprawę,że znacie się na tyle dobrze że możecie to nazwać prawdziwą przyjaźnią. To jest magiczny moment. Masz kogoś komu ufasz w 100%, kogoś kto Cię wysłucha, otrze łzy spływające po policzku. Wiesz, że możesz liczyć na taką osobę.
Mijają dni, miesiące. Zwierzacie się ze swoich problemów, pocieszacie się, spędzacie dużo czasu ze sobą. Jest idealnie.
Nagle Twój Przyjaciel zaczyna mówić, że jesteś wręcz idealna. Nie przeszkadza Ci to przecież każdy lubi komplementy.
Nie widzisz swojego Przyjaciela kilka dni- tęsknisz przecież to normalne.
Pojawiają się lekkie sugestie na temat tego, jak byłoby gdybyście byli razem ale przecież nie będziecie bo MASZ CHŁOPAKA. Przecież to tylko takie 'gdybanie'.
Odpychasz od siebie myśl, że Twój Przyjaciel jest dla Ciebie bliższy i ważniejszy niż Twój chłopak.
Wmawiasz sobie: to tylko przyjaźń.
Wasza przyjaźń wędruje coraz dalej.Nie jest to już tylko bliskość'psychiczna' lecz dochodzi do tego bliskość cielesna( przytulanie, trzymanie za rękę).
Nie protestujesz, tak robią przyjaciele. To nie jest zdrada, nie całowaliście się przecież.
Nagle padają dość ciężkie słowa. Nie wiesz co się dzieje. Nie wiesz co powiedzieć.
Zależy mu na Tobie, nie wyobraża sobie życia z kimś innym.
Odrzucasz od siebie myśli, że w Twoim obecnym związku nie jest idealnie.
Masz mętlik w głowie. Nie potrafisz wybrać. Nie chcesz wybrać.
Przyjaciel odchodzi, nie chce rozwalić Twojego związku. Rozsądna decyzja lecz nie możesz się z nią pogodzić. Mówi Ci że będzie zawsze ale nie jest w stanie patrzeć na Ciebie i Twojego chłopaka.
Płaczesz. Masz mętlik w głowie ale godzisz się na to. Sama nie wiesz czy chcesz jego przyjaźni czy miłości.
Przyjaźń się kończy. Czekasz co będzie za miesiąc.Wciąż o nim myślisz.
Do pewnego momentu wierzyłam w przyjaźń damsko-męską lecz teraz już niczego nie jestem pewna. Myślę jednak że istnieje tylko do pewnego momentu. Potem może przerodzić się w miłość jednej lub obu stron. Czy damy jej szansę? To zależy tylko od nas.
Wybór jest w tym wszystkim najcięższy.
Dziękuję za przeczytanie:) Z chęcią poznałabym wasze zdanie na temat takiej przyjaźni, czy istnieje, Wasze historie. Zachęcam do komentowania :)
Buziaki
Minns.
